Vasat (2.)

Geçen aylarda Vasat diye bir hikaye yazmıştım hatırlayan vardır.

Dün o abi ile öğlen molasında konuşuyoruz işte diyorum abi temettü geliri geldi bak şu hisseden şundan şu kadar bundan bu kadar, yatırımı anlatıyorum yani..

O gün bana boşa uğraşma yat uyu diyen adam dün diyor sen kendini kurtaracan da biz napacaz bakalım diyor..

Kendisi 52 yaşında geçen yaz emekli oldu. Tam emekli oldum köye gidip keyfime bakacam derken bütün keyfi 2 ay sürdü geri geldi İstanbul’a kaldığı yerden çalışıyor..

(Ben öyle olacağını biliyordum zaten matematik ortada emeklilik maaşları ortada.)

Neden?

Hesap kitap bilmiyor, araştırma yok. Emekli olunca yetecek zannetti, gerçeklerle yüzleşmedi. Psikolojik olarak olumluluk ön yargısı dediğimiz şeyi yaşadı. Yani gelecekte güzel olacak her şey diye hayal kurdu ama bu hayalini şansa, devletin insafına bıraktı bağlanan aylık 2bin küsür onunla nasıl keyif sürecek?

Bu arada her hafta sonu çok büyük paralar harcarlar ailecek benim bildiğim her yeri gezerler tasarruf falan hak getire…

E üniversite okuyan çocuk var. Diğer oğlan geçen ay kaza yaptı artistlik makas atarken gitti adamın arabasına vurdu.

Sigorta kaza karşılama bedelini aştığı için ve vurduğu araba da pahalı bir araba olduğu için şu an yaklaşık kafadan 150 – 160 belki de 200 bin lira borca girecek…

Yani adam 52 yaşından sonra keyif çatacağım diye hayal kurarken bir çocuk okuyacak diye çalışması lazım, diğer çocuk kaza yaptı onun pisliklerini temizleyecek diye çalışması lazım. Hepsini geçtim..

Zaten o 2 bin küsür lira ile geçinemezdi zaten çalışması lazımdı..

Baktığım zaman adama beli tutmuyor zor yürüyor bel fıtığı bu adam kaç yıl daha çalışabilecek bu şekilde..

Finansal özgürlüğü bilseydi ona göre yatırım yapardı belki ama o işlere de kafa çalışmıyor araştırma yok bilgi yok şimdi benden duydu ben anlatıyorum da iş işten geçti artık..

Aldığı maaş 5 bin küsür bu adam çocuk mu okutsun diğer çocuğun kaza borçlarını mı ödesin ev mi geçindirsin..

Bunlar hep örnek insanların hayatlarından ders çıkarmak lazım..

Baktığın zaman adam diyor çocuklar beni ciddiye de almıyor diyor o kadar emek ver onlar için uğraş okut borçlarını temizle bir de seni ciddiye bile almasınlar..

Ben çocuk yapmaya da karşıyım ne bilim ilerde fikrim değişir mi bilmiyorum

Yani dünyada bir çocuk yetiştireceğim diye başka bir insan için o yaşasın okusun diye ben kendi hayatımı yaşamayacağım bu bana şimdilik bu şartlar da pek mantıklı gelmiyor.. Bunu 29 yaşında ki Gariban söylüyor 40 yaşında ki 35 yaşında ki Gariban ne düşünür bilemiyorum…

Bu yazılar dursun burada ilerde yaşlanınca geri döner okuruz bakarız ne düşünüyor muşum geçmişte diye fikrimde değişikli varmı bakarız.

Velhasıl kelam olumluluk ön yargısını bırakmak lazım geleceği düşünmek ve gerçeklerle yüzleşmek lazım.

Yani 55 yaşınıza geldiğiniz de, kendinizi seyahat ederken mi bulmak istiyorsunuz.
Acaba bugün nereye gitsem, gezsem? Nerede yemek yesem? Ve ya bugün ne okusam evde müzik mi dinlesem? diye mi düşünürken bulmak istiyorsunuz

Ya da ay sonu faturalar gelmiş, emekli maaşı asgari ücretin üç de biri, ileride bu rakamlar verilecek inanmayan girsin SGK emeklilik hak edişlerine 2008 den sonrakiler için olması lazım tam emin değilim ama %35 falan hak edecekler ileride emekli olanlar yani kendinizi bu şekilde geçim sıkıntısı çekerken mi düşünmek istiyorsunuz? Çocuğunuza istediği şeyi alamayan kendine vakit ayıramayan sabahın körün de o yaş ta dolmuşlarda soğukta çile çekerken mi hayal ediyorsunuz?

Hangisi?