On beş yaşından beri kendi kazandığı ile geçinen, yirmi altı yaşında kendi evini almış ve şu an evin bütün geçim giderlerini sağlayan biri olarak dün akşam Peder: “Eve beş kuruş faydan yok.” dedi.
Benim evimde yaşadığını unutmuş sanırım..
Acıdığım için bir şey demiyorum ama..
En son bir gün cinnet geçirebilirim.
Hee bu arada kendimi bildim bileli altı, yedi yaşımda bile inşaatlara gidip çalışmış, sokakta top bile oynamamış..
Okuldan sonra dolmuşla inşaata gidip çalışmış bir çocukluğum var.
On beş yaşıma kadar da yan gelip yatmadım on üç yaşımda ellerimde nasır vardı..
Burası da not defterim olduğu için yazıyorum. Sinirliyim ve öfkeliyim, yazmak iyi geliyor timeline’zı bu tarz şeylerle meşgul etmek istemezdim kusura bakmayın.
İlk yorum yapan siz olun